Parc Royal

2001: In de hoofdstad zijt ge nooit alleen, er ligt altijd iemand op de loer. Woorden uit de mond van een vriendschap die de dingen positief leek te zien. Vers aangekomen in de hoofdstad was ik mijn verkenningstocht gestart in het koninklijk park, met een magazine op een bankje met een drankje. Klassieke formule, eenvoudig concept. Tot een schimmig figuur zich in mijn ooghoek begon af te tekenen, enkele bankjes verderop. Niets gebeurde als ik keek. Maar als ik verderlas of wegkeek, sprong het mannetje dichter, de bankjesdans was duidelijk ingezet. Ik had me nergens voor ingeschreven. Dus besloot ik weg te stappen, met een tussenstop in de toiletten van het Centraal Station. Een tiental meter achter mij volgde het mannetje. Hij bleek trouw aan zijn prooi, want iets later stond ik aan het urinoir, weg te kijken, tot ik plots een blik voelde en warempel: daar stond het ventje naast mij over mijn schouder kruiswaarts te staren hoe ik bezig was. Nooit eerder had ik agressie in mij voelen opkomen. Mijn middelvinger ging in de lucht en meer dan een mompelend ‘connard’ kon ik niet uitbrengen.

2016: Niemand riep. Niemand leek iets concreet te doen. Tot plots iedereen het op een lopen zette. Het Centraal Station uit, sommigen struikelend over hun eigen enthousiasme. Het was ellebogenwerk, er leek iets op het spel te staan. Met mijn rug tegen de gevel van het station stond ik erbij en keek ik ernaar. Hordes jong en oud waren met andere dingen bezig dan ikzelf dus besloot ik rustig verder te stappen, in het park zou het kalm moeten zijn, op een paar stretchende joggers na. Enkele ogenblikken later stond ik verdwaasd voor mij uit te staren. Onder mij leek het grasperk kapotgebuffeld en ik was omsingeld door smartphones en de eerste powerbanks die ik in mijn leven zag. Het heette een social game te zijn, of participatief. Mijn middelvinger wou ik er niet aan geven, maar ik mompelde toch stil ‘onnozelaars’.

2020-21:

Het park is en blijft Een plaats voor tijdverdrijf Een plaats voor jou en mij ergens in het stedelijke zijn

Music for hikers is de eerste plaat die Kiosk Records binnenkort uitbrengt, het label van de gelijknamige radio, bijgenaamd ‘de sauna’, althans door de dj’s. In opdracht van de Beursschouwburg maakte PAL een audio wandeling door het Warandepark en delen van haar heden en van haar verleden. Net als hun eerste worp ‘Afzondering’ herinnert het volledige album aan lockdown tijden. Toen we niet mochten zitten, of wel mochten zitten, of moesten zitten, of verplicht bleven bewegen,... Soit, die tijden dus. Toen we niet samentroepten voor Pokémons, maar voor elkaar. En de radio was ons nog gegund, een beetje. Mijn middelvinger vroor vast aan de pintjes die we voor de politie verborgen, en ik mompelde nog eens iets.